امریکا چه منافعی در اوکراین دارد که حاضر نیست از آنجا عقب بکشد؟

دنیای اقتصاد با انتشار یادداشت جاشوا شیفرینسون دانشیار دانشکده سیاست عمومی دانشگاه مریلند نوشت: حمله روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ باعث سرازیر شدن حمایت بین‌المللی از کی‌یف شد.

ایالات‌متحده از زمان حمله روسیه به اوکراین، در ارائه تجهیزات نظامی و آموزش به اوکراین، کمک‌های اقتصادی، چک تقریبا سفید حمایت دیپلماتیک، استفاده هوشمندانه در راستای جلوگیری از حمله روسیه و تهدید به عواقب شدید در صورت استفاده روسیه از سلاح‌های هسته‌ای در اوکراین، رهبری را برعهده گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درخواست‌های شدید دوحزبی برای مجازات روسیه، تلاش‌های لابی‌گرانه اوکراین برای کمک‌های بیشتر، درخواست‌های فزاینده از بسیاری از اندیشکده‌ها و صاحب‌نظران برای انجام کار‌های بیشتر به نمایندگی از کی‌یف و افزایش تدریجی حمایت دولت بایدن از کی‌یف از فوریه تاکنون، همگی نشان می‌دهند که تعهد آمریکا ممکن است در آینده افزایش یابد. با این حال، دولت بایدن و دیگر حامیان سیاست کنونی ایالات‌متحده تاکنون نتوانسته‌اند یک‌استدلال راهبردی برای هزینه‌ها و خطراتی که سیاست فعلی ایالات‌متحده در جنگ روسیه و اوکراین متحمل می‌شود، ارائه دهند.

بی‌تردید، بسیاری اهداف خاصی را برای حمایت خود از اوکراین تعریف کرده‌اند. با این حال، تعریف و بحث در مورد اینکه چگونه تلاش‌های ایالات‌متحده در اوکراین به اهداف و منافع ملی مهم و فراگیر ایالات‌متحده کمک می‌کند، به‌طور کلی وجود ندارد و عمدتا به اشاره به اصول گسترده‌ای خلاصه می‌شود که ممکن است واکنش آمریکا در اوکراین را تاکنون توجیه کند. در بحبوحه ادامه جنگ و درخواست‌های مداوم از ایالات‌متحده برای «انجام کار‌های بیشتر»، این سوال باقی است: منافع استراتژیک ایالات‌متحده در اوکراین، (اگر وجود داشته باشد) چیست و چگونه ایالات‌متحده می‌تواند به بهترین نحو آن‌ها را برآورده کند؟ اگرچه اغلب در بحبوحه سرعت حوادث گم شده است، اما سیاستگذاران و صاحب‌نظران به‌سرعت به علاقه پایدار آمریکا به اوکراین اشاره داشتند.

بدون توضیح کامل در مورد مسائل مورد بحث، این ادعا‌ها به‌طور کلی در دو دسته قرار می‌گیرند. یک دسته معتقد است که ایالات‌متحده نمی‌تواند تجاوز روسیه به اوکراین را تحمل کند، زیرا این امر تنها باعث افزایش و گسترش بیشتر تهدید‌ها علیه ایالات‌متحده خواهد شد. این ادعا به دو صورت است. نسخه محدود بر این باور است که خطر تجاوز در آینده به‌طور خاص از جانب روسیه است؛ یعنی اگر روسیه در اوکراین بدون چالش پیش برود، در این صورت، مسکو به‌سادگی جاه‌طلبی‌های خود را گسترش می‌دهد، متحدان آمریکا در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را به چالش می‌کشد و در نهایت امنیت اروپا را به صورت عیان‌تری تهدید می‌کند.

در همین راستا، مایکل مک‌فول، سفیر سابق آمریکا در روسیه، استدلال می‌کند که «ما منافع امنیتی [در کمک به اوکراین برای شکست روسیه]داریم. بگذارید خیلی ساده بگوییم: اگر پوتین در دونباس پیروز شود و تشویق شود که بیش از پیش به داخل اوکراین ورود کند، این برای متحدان ناتوی ما تهدید خواهد بود. به همین ترتیب، استفان هدلی، مشاور سابق امنیت ملی، تاکید می‌کند که ایالات‌متحده نگرانی دائمی در جلوگیری از بازداشتن پوتین از این امر دارد که وی «فکر کند در پنج یا ده‌سال آینده می‌تواند این عملکرد را تکرار کند.» این نگرانی خاص به توضیح این مساله کمک می‌کند که چرا دست‌کم برخی در دولت بایدن خواستار «تضعیف روسیه» با دردسرسازی و زخمی‌کردن روسیه در اوکراین هستند.

همان‌طور که یک سخنگوی شورای امنیت ملی گفت: «یکی از اهداف ما محدود کردن توانایی روسیه برای انجام دوباره‌کاری شبیه به این بوده است» آن هم با تضعیف «قدرت اقتصادی و نظامی روسیه برای تهدید و حمله به همسایگانش.» نسخه گسترده جنگ، اوکراین را نه به خود روسیه، بلکه به بزرگ‌نمایی بالقوه بازیگران دیگر، به‌ویژه چین، مرتبط می‌کند. خود بایدن نسخه‌ای از این استدلال ارائه کرد و در ماه مارس نوشت: «اگر روسیه بهای سنگینی برای اقدامات خود نپردازد، این پیام را به سایر متجاوزان احتمالی خواهد داد که آن‌ها نیز می‌توانند سرزمینی را تصرف کنند و کشور‌های دیگر را تحت سلطه خود درآورند». در جایی دیگر، او تاکید می‌کند که «در طول تاریخ خود، آموخته‌ایم که وقتی دیکتاتور‌ها بهای حملات خود را نمی‌پردازند، هرج‌ومرج بیشتری ایجاد می‌کنند و درگیر تجاوز بیشتری می‌شوند.»

این نگرانی تنها مربوط به بایدن نیست: مایکل مک‌کال، نماینده تگزاس، می‌گوید که عدم‌اقدام در اوکراین «پوتین و دیگر مستبدان را با نشان‌دادن تسلیم ایالات‌متحده در برابر شمشیربازی‌شان جسورتر می‌کند و نتیجه می‌گیرد که «اعتبار ایالات‌متحده از کی‌یف تا تایپه نمی‌تواند ضربه دیگری از این نوع را تحمل کند.»

جدا از نگرانی‌ها در مورد بزرگ‌نمایی آینده، دسته‌دوم استدلال‌ها بر این باور است که ایالات‌متحده منافعی پایدار در اوکراین دارد؛ زیرا «نظم بین‌المللی لیبرال» را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، اظهار کرد: «نظم بین‌الملل قاعده‌مند که برای حفظ صلح و امنیت حیاتی است، با حمله غیرقانونی و غیرموجه روسیه به اوکراین در معرض آزمایش قرار گرفته است.» به نظر می‌رسد منطق در اینجا دوگانه است. اول، ناتوانی در حمایت از اوکراین، حمایت آمریکا از دموکراسی‌ها را در سراسر جهان زیر سوال می‌برد و در نتیجه قابلیت دموکراسی را به‌عنوان راهی برای سازمان‌دهی زندگی سیاسی هر جامعه‌ای تضعیف می‌کند.

همان‌طور که بایدن توضیح داد، اوکراین بخشی از «نبرد بین دموکراسی و خودکامگی، بین آزادی و سرکوب» بود، به‌طور ضمنی، عدم‌کمک به اوکراین، ایالات‌متحده را در این رقابت عقب می‌راند. دوم، بزرگ‌نمایی روسیه به خودی خود چالشی برای اصول کلیدی است -که عمدتا نامشخص هستند، اما ظاهرا تصوراتی مبنی بر اینکه دولت‌های قدرتمند نباید از زور برای تحمیل اراده خود به بازیگران ضعیف‌تر استفاده کنند و نقض حاکمیت دولت نباید تحمل شود- که ظاهرا نظم لیبرال بر آن استوار است.

نادیده‌گرفتن تجاوز روسیه، عملکرد آینده سیستم تحت حمایت ایالات‌متحده را زیر سوال می‌برد. همان‌طور که آن‌اپلبام استدلال می‌کند، ایالات‌متحده باید از زمانی روی این درگیری سرمایه‌گذاری کند که دریابد «درک واقع‌بینانه و صادقانه از جنگ این درکی است که اکنون با کشوری روبه‌رو هستیم که انتقام‌جوست، به دلایل ایدئولوژیک به دنبال گسترش قلمرو خود است و می‌خواهد به حضور آمریکا در اروپا پایان دهد، مایل به پایان دادن به اتحادیه اروپاست، مایل است ناتو را تضعیف کند و دیدگاهی اساسا متفاوت نسبت به دیدگاه ما به جهان دارد.» به زبان ساده، «انفعال» خطر تقویت اصول جایگزینی را به همراه دارد که نظم بین‌المللی بر آن استوار است و احتمالا به ایالات‌متحده آسیب می‌رساند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: جنگ اوکراین امریکا روسیه به اوکراین ایالات متحده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۹۳۹۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) مقایسه بمب افکن چینی Xi’an H-۲۰ و B-۲۱ آمریکایی؛ کدام بهتر است؟

با داغ شدن رقابت بزرگ قدرت، ایالات متحده و چین در حال توسعه نسل بعدی بمب افکن‌های استراتژیک پنهانکار خود هستند. B-۲۱ Raider آمریکایی در حال توسعه با بودجه‌ای قابل توجه است و اکنون وارد مرحله تولید با نرخ پایین شده است. در عین حال، شایعاتی در مورد بمب افکن جدید چین با نام Xi’an H-۲۰ وجود دارد که ظاهراً به زودی رونمایی خواهد شد. با این بمب افکن جدید، چینی‌ها امیدوارند سلطه ایالات متحده در عرصه بمب افکن‌های پنهانکار را به چالش بکشند. اما کدام بهتر است؟ B-۲۱ یا H-۲۰؟

به گزارش روزیاتو، جنگ سرد در سال ۱۹۹۰ به پایان رسید و ایالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت در جهان باقی ماند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بسیاری از برنامه‌های نظامی پرهزینه از نظر ابعاد کاهش یافته یا لغو شدند. در حالی که روسیه تنها سایه‌ای از آنچه اتحاد جماهیر شوروی بود به نظر می‌رسد، چین به سرعت در حال توسعه نظامی و تکنولوژیکی بوده است.

بار دیگر، جهان وارد عصر رقابت قدرت‌های بزرگ شده است و ایالات متحده دیگر نمی‌تواند مطمئن باشد که در آینده نیز مانند گذشته از سلطه خود برخوردار خواهد بود.

B-۲۱ Raider آمریکایی

به نظر می‌رسد B-۲۱ Raider آمریکایی در توسعه خود از Xi’an H-۲۰ جلوتر است. B-۲۱ Raider اولین بار در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳ به پرواز درآمد و اکنون در مرحله تولید اولیه با نرخ پایین قرار دارد. نیروی هوایی ایالات متحده انتظار دارد که این بمب افکن پنهانکار تا سال ۲۰۲۷ – فقط حدود ۳ سال آینده – وارد خدمت رسمی و گسترده شود. به گفته نیروی هوایی ایالات متحده، B-۲۱ Raider یک بمب افکن تهاجمی پنهانکار با قابلیت نفوذ دوگانه خواهد بود که قادر به حمل مهمات متعارف و هسته‌ای خواهد بود. B-۲۱ ستون فقرات نیرو‌های بمب افکن آینده نیروی هوایی را تشکیل خواهد داد که شامل B-۲۱‌ها و B-۵۲‌ها می‌شود.

یکی از نکات قابل توجه این است که B-۲۱ Raider اولین بمب افکن پنهانکار آمریکایی نیست. آمریکا سال هاست که بمب افکن‌های پنهانکار دیگری از جمله B-۲ Spirit و F-۱۱۷ Nighthawk می‌سازد. این بدان معناست که صنعت تولید بمب افکن پنهانکار ایالات متحده تجربه بالایی داشته و می‌تواند بر اساس مهارت‌ها و پایگاه دانش خود، نمونه‌های بهتری نیز بسازد.

Xi’an H-۲۰ چینی

بمب افکن Xi’an H-۲۰ اولین بمب افکن پنهانکار در نوع خود در چین است. چین برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد که این بمب افکن را توسعه می‌دهد و از آن زمان تاکنون، این پروژه کاملاً سری پیش رفته است. نیوزویک به نقل از یک مقام چینی در مارس ۲۰۲۴ گفت که این بمب افکن “به زودی” رونمایی خواهد شد. این مقام همچنین اظهار داشت که دیگر چالش بزرگی برای توسعه بمب افکن چینی باقی نمانده است.

در حال حاضر، تنها بمب افکن استراتژیک در خدمت چین، جت بمب افکن دو موتوره Xi’an H-۶ است. این بمب افکن یک نسخه کپی ساخته شده با مجوز از روی توپولف Tu-۱۶ ساخت شوروی است که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۲ انجام داده و اولین بار در سال ۱۹۵۸ به چین تحویل داده شد. اعتقاد بر این است که چین حدود ۲۳۱ فروند از این هواپیما‌ها را در خدمت دارد، هواپیما‌هایی که به شدت بازطراحی و مدرن شده اند. صرف نظر از قابلیت‌های واقعی H-۲۰ جدید، این هواپیما احتمالاً یک جهش قابل توجه نسبت به H-۶ قدیمی خواهد بود.

مقامات آمریکایی نگران نیستند

ما اکنون به این تغییرات نیاز داریم. ما برای بهینه سازی مجدد نیرو‌های خود برای مقابله با چالش‌های استراتژیک در زمان رقابت قدرت‌های بزرگ وقت نداریم. ~ فرانک کندال، وزیر نیروی هوایی

بدون دسترسی به اطلاعات طبقه بندی شده، ارائه بینش زیادی در مورد اینکه کدام بهتر یا توانمندتر است غیرممکن است. بسیاری از آنچه در مورد H-۲۰ نوشته شده است حدس و گمان است. با این حال می‌توان به مواردی اشاره کرد.

مقامات ایالات متحده نسبت به بمب افکن چینی H-۲۰ چندان نگران به نظر نمی‌رسند. یکی از مقامات اطلاعاتی وزارت دفاع که به شرط ناشناس ماندن با خبرنگاران صحبت می‌کرد، به گزارش Defence One گفته است: «موضوع H-۲۰ این است که وقتی واقعاً به طراحی این سیستم نگاه می‌کنید، احتمالاً به خوبی پلتفرم‌ها [با پنهانکاری بیشتر]، به‌ویژه پلتفرم‌های پیشرفته‌تری که در حال توسعه دادنشان هستیم، نیست. آن‌ها با چالش‌های طراحی مهندسی زیادی مواجه شده‌اند، از این نظر که چگونه می‌توانید عملکرد سیستم را به روشی مشابه با B-۲ یا B-۲۱ انجام دهید.»

این مقام آمریکایی همچنین در مورد ادعای چینی‌ها مبنی بر اینکه بمب افکن آن‌ها به زودی وارد بازار می‌شود، تردید داشته و گفته است که احتمالاً این موضوع سال‌ها طول خواهد کشید. این مقام مسئول تصریح کرده که حتی اگر این بمب افکن رونمایی شود، به این معنا نیست که «نوع قابلیتی که آن‌ها نیاز دارند یا مقداری که نیاز دارند» را داشته باشد.

با این حال، باید توجه داشت که چین در حال توسعه سریع در زمینه نظامی بوده و به سرعت در حال مدرن شدن است. همچنین، “به خوبی نسخه آمریکایی نبودن” به این معنی نیست که بمب افکن چینی مرگبار یا یک تهدید مهم نیست. هر روزه تعداد بیشتری از سیستم‌های قدیمی ساخت شوروی و تحت لیسانس شوروی، با سیستم‌های بومی جایگزین می‌شوند. حتی اگر این سیستم‌ها مطابق با توانایی‌های همتایان غربی خود نباشند، شکاف بین این دو احتمالاً با گذشت زمان کم خواهد شد.

روسیه نیز در حال توسعه بمب افکن پنهانکار خود است – توپولف PAK DA، اما چین بیش از پیش از اتکا به روسیه و تکنولوژی این کشور مستقل می‌شود. چین اکنون از نظر فناوری از روسیه پیشی گرفته است.